Boer Bart
Door: Bart Cornelussen
09 Mei 2015 | Ghana, Ablekuma
Het regenseizoen is hier begonnen. En ook ik heb het niet helemaal drooggehouden. Ik heb deze week boer gespeeld. In de armste omgeving waar ik zelf ooit ben geweest. Bij de moeder van emmanuel. Het huis is niet af, er is geen stroom en geen water. Maar het kan allemaal nog veel erger.
Anyhow. Maandag zijn we begonnen met planten, met een kapmes en een emmertje met mais. Het te bestrijken gebied was ongeveer 20m2. We zijn begonnen om 8 uur en gestopt om half 7 s’avonds. Dan is het donker hier en zie je de buurman niet meer. De eerste dag hebben we denk ik 10m2 gedaan. Emmanuel meer dan ik. Natuurlijk omdat het mijn eerste keer was. Ze houden hier echter er ook niet van als een blanke ook maar iets doet.
Dus elk uur gebeurde dit:
“Weet je zeker dat je niet wil uitrusten?”
“Nee, ik ga door.”
“We hebben een stoel klaargezet in de schaduw.”
“Ah, ok.”
Na deze aardig vermoeiende dag heb ik Emmanuel mee genomen naar de Pizza Inn. En dat had ik beter niet kunnen doen. Deze pizza inns staan alleen maar in de rijke gebieden, waar veel toeristen of hele rijke ghanezen komen. Pizza is hier dan ook relatief duur. Voor mij relatief duur, voor de gemiddelde ghanees niet te betalen. Ik bestelde er twee en betaalde 60 cidi’s . Voor emmanuels familie genoeg om een hele week te eten. En dat vond ik zo absurd dat ik toch eventjes wat traantjes moest wegpinken.
AHUMM. De volgende dag zijn we maar uiterst mannelijk weer bezig geweest met planten. We hebben de plot afgemaakt en zijn een nieuwe begonnen. Ik aan het werk gevolgd door het altijd aanwezige, grappige, volgens mij ADHD hebbende neefje, Aaron.
Ik heb donderdag een rustdag ingelast. En we zijn naar een internetcafe geweest. Waar het internet heel erg snel was (150 kbps max). Vol met enigszins verouderde laptops, met hier en daar een heel erg rijke ghanees met een apple laptop. Toen we weggingen, vertelde Emmanuel me dat het waarschijnlijk allemaal ambtenaren waren, en dat er ongeveer 35 ministeries zijn hier in Ghana.
Dus enigszins geïnteresseerd als ik was ben ik gaan koekeloeren. En elk ministerie heeft een gebouw dat niet misstaat in Nederland. Met waarschijnlijk meer faciliteiten dan hun europese tegenhanger ( Italië daargelaten) . Bij een van deze gebouwen telden we 26 ambulances en rond de 30 bussen. Ter vergelijking: er zijn ongeveer 2 ziekenhuizen in Accra. Er wonen 2,3 miljoen mensen. En de 2 ziekenhuizen hebben gecombineerd 3 ambulances.
Ik heb gemerkt dat de verwachting van de moeilijkheidsgraad van een vraag niet altijd hoeft op te gaan voor het antwoord op die vraag. Zo vroeg ik bijvoorbeeld Waarom iedereen hier alles op hun hoofd droeg. Ik verwachtte hier een uiterst uitgebreide respons. Minstens dat het al een gebruik was dat honderden jaren terugging. Het antwoord: Je nek wordt niet moe.
Ik stelde deze vraag omdat ik veel te lang ben voor dit land. Ik knal tegen alles aan wat ze op hun hoofd dragen.
En nee jongens, ik ga niet mee doen aan Boer zoekt vrouw.
Anyhow. Maandag zijn we begonnen met planten, met een kapmes en een emmertje met mais. Het te bestrijken gebied was ongeveer 20m2. We zijn begonnen om 8 uur en gestopt om half 7 s’avonds. Dan is het donker hier en zie je de buurman niet meer. De eerste dag hebben we denk ik 10m2 gedaan. Emmanuel meer dan ik. Natuurlijk omdat het mijn eerste keer was. Ze houden hier echter er ook niet van als een blanke ook maar iets doet.
Dus elk uur gebeurde dit:
“Weet je zeker dat je niet wil uitrusten?”
“Nee, ik ga door.”
“We hebben een stoel klaargezet in de schaduw.”
“Ah, ok.”
Na deze aardig vermoeiende dag heb ik Emmanuel mee genomen naar de Pizza Inn. En dat had ik beter niet kunnen doen. Deze pizza inns staan alleen maar in de rijke gebieden, waar veel toeristen of hele rijke ghanezen komen. Pizza is hier dan ook relatief duur. Voor mij relatief duur, voor de gemiddelde ghanees niet te betalen. Ik bestelde er twee en betaalde 60 cidi’s . Voor emmanuels familie genoeg om een hele week te eten. En dat vond ik zo absurd dat ik toch eventjes wat traantjes moest wegpinken.
AHUMM. De volgende dag zijn we maar uiterst mannelijk weer bezig geweest met planten. We hebben de plot afgemaakt en zijn een nieuwe begonnen. Ik aan het werk gevolgd door het altijd aanwezige, grappige, volgens mij ADHD hebbende neefje, Aaron.
Ik heb donderdag een rustdag ingelast. En we zijn naar een internetcafe geweest. Waar het internet heel erg snel was (150 kbps max). Vol met enigszins verouderde laptops, met hier en daar een heel erg rijke ghanees met een apple laptop. Toen we weggingen, vertelde Emmanuel me dat het waarschijnlijk allemaal ambtenaren waren, en dat er ongeveer 35 ministeries zijn hier in Ghana.
Dus enigszins geïnteresseerd als ik was ben ik gaan koekeloeren. En elk ministerie heeft een gebouw dat niet misstaat in Nederland. Met waarschijnlijk meer faciliteiten dan hun europese tegenhanger ( Italië daargelaten) . Bij een van deze gebouwen telden we 26 ambulances en rond de 30 bussen. Ter vergelijking: er zijn ongeveer 2 ziekenhuizen in Accra. Er wonen 2,3 miljoen mensen. En de 2 ziekenhuizen hebben gecombineerd 3 ambulances.
Ik heb gemerkt dat de verwachting van de moeilijkheidsgraad van een vraag niet altijd hoeft op te gaan voor het antwoord op die vraag. Zo vroeg ik bijvoorbeeld Waarom iedereen hier alles op hun hoofd droeg. Ik verwachtte hier een uiterst uitgebreide respons. Minstens dat het al een gebruik was dat honderden jaren terugging. Het antwoord: Je nek wordt niet moe.
Ik stelde deze vraag omdat ik veel te lang ben voor dit land. Ik knal tegen alles aan wat ze op hun hoofd dragen.
En nee jongens, ik ga niet mee doen aan Boer zoekt vrouw.
-
09 Mei 2015 - 13:31
Louis:
de foto's van het maïs veld zien er niet uit als ik verwacht had. Lijkt meer op een braakliggend stuk grond. De tegenstellingen blijven toch wel erg groot zo te lezen -
10 Mei 2015 - 09:33
Gaby:
Hey Bart,
Je mag de eerstvolgende keer als je hier komt in de tuin werken en ik denk dat je dat ook wel bij je moeder mag, dit voor eventuele afkickverschijnselen.
Leuk verslag, zie je volgende reikhalzend tegemoet.
Lieve groet. -
10 Mei 2015 - 16:00
Yvonne:
van bakker Bart naar boer Bart is niet zo een hele grote stap. Fijn dat je ook daadwerkelijk iets kan doen. Ik kan me goed voorstellen dat je je knap ongemakkelijk hebt gevoeld bij de pizzeria. En nee, gaby, mijn tuin is mijn heiligdom...ik zit trouwens in de zon in Luxemburg. Heb je al actie ondernomen mbt instanties van Marianne en de Velthuisjes?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
