There and almost back again
Door: bart Cornelussen
18 Juli 2015 | Ghana, Kumasi
Goeie middag allemaal!
Ik ben door de drukte de afgelopen weken vergeten te bloggen. Nu ik de laatste zandkorrels zie weglopen en de dagen dat ik nog in dit land verblijf op mijn handen te tellen zijn, wil ik jullie graag op de hoogte brengen wat er de afgelopen weken is gebeurd. Niet alles, anders heb ik in Nederland niks meer te vertellen. Ik ben inmiddels weer aangekomen in Accra. Ik heb de leerlingen, leraren en de school vaarwel gezegd. Maar niet voordat ik met jullie hulp wat verbeteringen heb aangebracht. Ik wil jullie daar hartstikke voor bedanken! Ik had niet verwacht dat ik zoveel steun zou krijgen. Super bedankt!
Door jullie steun hebben de kinderen nu onder andere het enige klaslokaal in Afrika dat geverfd is door een blanke. (waarschijnlijk) En wat broodnodige studiematerialen en kasten. Voor de rest heb ik me in Kumasi aardig in een werkritme verloren. En mijn compagnon heeft het tot zijn persoonlijke taak gemaakt om me elk voedsel dat in de stad voorradig is, te voeren. Nu ben ik van mening dat je culinair gezien zoveel mogelijk moet proberen, nu ik toch de kans heb. Dus ik weet nu dat je van koeienhuid schoenen kan maken. Maar hé, je kan het ook bakken en gewoon in je mond stoppen. En zo heb ik nog wat enigszins frappante culinaire keuzes kunnen maken hier. Dus als ik terug ben over een maand houd ik me graag aanbevolen voor een goede stamppot met oma’s appelmoes.
Zoals sommige van jullie weten, werd ik hier elke zondag meegesleept naar de kerk door de pastoor waar ik bij woonde. Nu ben ik vorige week naar een andere kerk gegaan, meegesleept door het gezin. En toen de pastoor mij naar voren riep voor de hele kerk en mij madam noemde, kwam bij mij langzaam het idee op dat ik toch maar naar de kapper moest.
Alleen is, of beter gezegd was, mijn haar wat anders dan ze hier gewend zijn. Dus ik ben nu bijna kaal geknipt, en ben heel erg blij dat ik een pet heb meegenomen.
Nu ik terug ben in Accra en mijn dagboek doorblader, merk ik hoe je kan wennen aan alles. Waar ik een paar maanden geleden alles bijzonder vond, is het nu normaal geworden. Ze hebben het hier al over een verblijfsvergunning, omdat ik afgezien van de huidskleur toch al praktisch een Ghanees ben. Ik heb toch een iets andere lange termijn planning. Dus ik ga nog even op tijgers en leeuwen jagen in Tanzania, daarna wat pinguïns versieren met mijn moeder op Madagaskar en dan zie ik jullie over een maand. I think i am quite ready for another adventure Toedeledoki.
Ik ben door de drukte de afgelopen weken vergeten te bloggen. Nu ik de laatste zandkorrels zie weglopen en de dagen dat ik nog in dit land verblijf op mijn handen te tellen zijn, wil ik jullie graag op de hoogte brengen wat er de afgelopen weken is gebeurd. Niet alles, anders heb ik in Nederland niks meer te vertellen. Ik ben inmiddels weer aangekomen in Accra. Ik heb de leerlingen, leraren en de school vaarwel gezegd. Maar niet voordat ik met jullie hulp wat verbeteringen heb aangebracht. Ik wil jullie daar hartstikke voor bedanken! Ik had niet verwacht dat ik zoveel steun zou krijgen. Super bedankt!
Door jullie steun hebben de kinderen nu onder andere het enige klaslokaal in Afrika dat geverfd is door een blanke. (waarschijnlijk) En wat broodnodige studiematerialen en kasten. Voor de rest heb ik me in Kumasi aardig in een werkritme verloren. En mijn compagnon heeft het tot zijn persoonlijke taak gemaakt om me elk voedsel dat in de stad voorradig is, te voeren. Nu ben ik van mening dat je culinair gezien zoveel mogelijk moet proberen, nu ik toch de kans heb. Dus ik weet nu dat je van koeienhuid schoenen kan maken. Maar hé, je kan het ook bakken en gewoon in je mond stoppen. En zo heb ik nog wat enigszins frappante culinaire keuzes kunnen maken hier. Dus als ik terug ben over een maand houd ik me graag aanbevolen voor een goede stamppot met oma’s appelmoes.
Zoals sommige van jullie weten, werd ik hier elke zondag meegesleept naar de kerk door de pastoor waar ik bij woonde. Nu ben ik vorige week naar een andere kerk gegaan, meegesleept door het gezin. En toen de pastoor mij naar voren riep voor de hele kerk en mij madam noemde, kwam bij mij langzaam het idee op dat ik toch maar naar de kapper moest.
Alleen is, of beter gezegd was, mijn haar wat anders dan ze hier gewend zijn. Dus ik ben nu bijna kaal geknipt, en ben heel erg blij dat ik een pet heb meegenomen.
Nu ik terug ben in Accra en mijn dagboek doorblader, merk ik hoe je kan wennen aan alles. Waar ik een paar maanden geleden alles bijzonder vond, is het nu normaal geworden. Ze hebben het hier al over een verblijfsvergunning, omdat ik afgezien van de huidskleur toch al praktisch een Ghanees ben. Ik heb toch een iets andere lange termijn planning. Dus ik ga nog even op tijgers en leeuwen jagen in Tanzania, daarna wat pinguïns versieren met mijn moeder op Madagaskar en dan zie ik jullie over een maand. I think i am quite ready for another adventure Toedeledoki.
-
19 Juli 2015 - 00:23
Inge :
Die stampot zorg ik voor broertje!! Ik ben erg benieuwd naar je nieuwe kapsel!! Jammer dat felice en ik heb staartjes meer kunnen maken ;) tot gauw!! Love you! -
19 Juli 2015 - 09:57
Louis:
een gat in de markt, nieuwe culinair gerecht: schoenen gaan bakken in nederland als tussen doortje, vult goed denk ik -
19 Juli 2015 - 20:34
Yvonne:
ik dacht dat we gingen dansen met apen...zo niet moet je me toch nog maar even iets meer vertellen over onze reisplannen.tot snel en heel veel plezier in Tanzania. Zie je in Kenia!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
