tja

Hoi!
Ik had me een heleboel dingen ingebeeld voordat ik hierheen kwam, en de meeste dingen zijn niet uitgekomen. Nou had ik me ook niet zo bijster goed voorbereid of ingelezen. Maar een ding dat ik zeker niet verwacht had, was dat ik zou samenwonen met een puberend meisje. Life has a way to surprise us hey. Je wordt toch deel van een gezin , een nieuw relatieweb. Het laat me toch wel even zien dat ik nog effekes geen kinderen wil.
Een paar voorbeelden:
“You’re certainly last born”
“You’re right, but why do you say that? “
“You’re totally useless, you can’t do anything!”
“Well that’s not very kind”

“You won’t be handsome without your hair”
“That’s one of the reasons I intend to keep it”

Nou weet ik dat een beetje motorisch gestoord ben, maar ik hoopte dat dat toch een beetje verborgen zou blijven. Kennelijk niet. Ze is gelukkig een beetje teruggekomen van het eerste.

Ik ben afgelopen zondag naar de kerk gegaan. Dat was niet echt een slim plan, want nu verwachten ze dat ik elke week ga. Dat was niet echt mijn idee. Wel heel apart, om zo in de kerk te zitten.

Ik ben gisteren op avontuur gegaan. Om half 4 s’ochtends opgestaan om een bus te nemen naar Ho. Een stad in de Volta region. Een van de meest toeristische regio’s in Ghana. Ik kwam zo rond 12 uur aan. Nadat ik uitgestapt was, kwam er meteen een jongen op me af. Dus drie minuten later, zaten we met z’n drieën op een motor op weg naar the monkey sanctuary.
Na aardig at geld neergelegd te hebben, krijgen we bananen in onze handen gedrukt en worden we met een gids de jungle in gestuurd. De gids maakt elke seconde een of ander vaag geluid met zijn mond. Maar ze willen zich niet echt helemaal laten zien. Hij laat ons alleen en gaat eerst even zelf zoeken. Ik kon me niet inhouden om even te zeggen: Zo begint elk horrorverhaal toch?
Na tien minuten komt hij weer terug en zegt: we gaan de andere kant op.
En dan komt er een aap aangeslingerd. En met hem een groep van ongeveer 20 aapjes. De grootste aap pakt een banaan en dan mag de rest ook komen. Ze springen gewoon op je hand, om een banaan te pakken. En als je goed vasthoudt blijven ze gewoon zitten en eten hem op je arm op.
Het doet ze helemaal niks.

Dit duurde ongeveer een kwartier, en toen waren de bananen op. Ze bleven nog even zitten, maar blijkbaar waren we zelf niet zo heel interessant. Vlug weer terug met zn drieen op de motor. En door naar het volgende. We namen een bus, en een uur en een kwijlende oma op mijn schouder later, kwamen we in een ander dorp aan. En Wat zie ik in de volgende bus, zowaar een andere blanke. En dan blijkt ze ook nog Nederlands te zijn. Heel gek om hier in Ghana opeens in t nederlands te praten. Ze doet vrijwilligerswerk in t ziekenhuis, als zuster. Maar ze laten haar eigenlijk niet zoveel doen.

We komen aan in the waterfall lodge. En na een uur durende wandeling komen we ook aan bij een waterval. Gek he. Maar man dat is prachtig. Een beetje jammer dat we dan pas te horen krijgen dat er nog een waterval is, die mooier is, maar hoger ligt. En omdat het hier donker wordt om half 7, en het al 3 uur is, kunnen we hier niet meer naar toe. De wandeling naar de bovenste duurt namelijk ongeveer 3 uur. Dus nog even rondhangen in deze prachtige omgeving. En dan met de bus terug. Een beetje jammer dat we dan pas rond 12 uur terug zijn in accra. En pas om 1 uur thuis. In nederland ren ik regelmatig snachts nog een paar kilometer, maar hier voel ik me toch niet helemaal veilig zo laat.
Super bedankt voor alle leuke reacties die ik hierop krijg! Had ik ook niet aan zien komen!
Tot de volgende
Bart