Vakantie.

Voordat ik dit verhaal begin wil ik graag wat dingen uitleggen die ik heb uitgevogeld hier, zoals bijvoorbeeld de verkeersregels. Dit is waar het op neerkomt:
1. Wedden dat mijn auto harder kan.
2. Ik toeter als je iets fout doet. (lees, niet zoals ik wil dat je het doet)
3. Ik toeter als je iets goed doet.
4. Ik toeter als ik een blanke zie.
5. Ik kan normaal rijden als de politie langs komt. ( 1 keer in de 2 weken)
En ja je kan je rijbewijs hier krijgen bij een pakje boter. Verrekte duur pakje boter. Of je schuift 500 euro onder de toonbank, of je betaald het aan rijlessen hier.
Ook het taaltje dat ze hier spreken is erg bijzonder. Doordat dit een engelse kolonie is geweest, zijn gedeeltes van de stamtalen gewoon verdwenen. Maar ook niet iedereen spreekt engels. Het resultaat is een mix-taal. Met 90% stamtaal en 10 % engels. Dit doet mij dus de hele tijd denken aan de minions van Despicable Me. Waar je ook de hele tijd niks van snapt, totdat ze opeens Banana schreeuwen. Dus telkens als ik probeer te bedenken waar een gesprek over gaat, komt er opeens een engels woord voorbij, dat verraad dat ik het weer helemaal verkeerd geraden heb. Ook zijn er heel veel uitroepen in de traditionele taal (oeh! Ahya! Psss!), dus ik denk de hele tijd dat iedereen ruzie heeft.
Maar goed ik heb aardig wat beleefd hier. Iedere familie heeft een gekke oom denk ik. Ik heb er zelf minstens drie. En ook tijdens de bruiloft hier kwam er een tevoorschijn. George heette hij. Die het natuurlijk het leukste vond om degene die er helemaal geen bal van begreep te amuseren. Ik dus. Ik was een eregast Donderdag tijdens de traditionele bruiloft. Ik heb vooral foto’s gemaakt, maar omdat die nogal persoonlijk zijn, ga ik die niet online gooien.
Ik zal het beschrijven. De kamer zit vol met de oudste leden van de twee families. Een tante van de bruid gaat rond en zegt allerlei dingen. Dan gaat de moeder van de bruidegom langs en verteld ook nogal veel. En dan staan om de beurt, mannen eerst vrouwen later, de families op en volgens mij stellen ze zich voor. En vermelden waarom de bruid of de bruidegom geschikt is voor de een of de ander. Deze gebeurtenis vertrok zich binnen zo’n 3 uur. Daarna kwam de priester naar voren en verbond ze in het huwelijk, vergezeld van een hoop Bijbel teksten. Die ik dan wel weer begreep. Een half uur later heb ik een hele tijd met George gedanst. Onder begeleiding van een hoop geschreeuw en gelach. De eerste blanken die ze zien dansen.
Zaterdag volgde de kerkdienst. Der was een huisband, heel veel hymnes en drie priesters. De zanger van de kerkband zag er uit als een laadbalk. Hoe verder de dienst volgde hoe grijzer zijn shirt werd. Dus toen de dienst afgelopen was, was hij doorweekt van het zweet. De rest van de volle kerk ook trouwens, want elk nummer werd begeleid door een heftige swingsessie.
Ik heb nu vakantie, en nu ik de toerristen attracties van Ghana een voor een aan het langsgaan ben, word ik ook elke dag geraakt door een kogel van empathie hier. Als je de toeristenattracties bezoekt, zie je de grote uitgaven die gedaan worden door de overheid en het verschil tussen arm en rijk. Voor een buitenlander kost de entree bij de meeste dingen 50 sidis. Das 12,50 ongeveer. Voor ons niet zo gek veel. Maar voor elke normale ghanees een kwart van zijn maandsalaris. Als hij werk heeft. Want geen werk betekent hier niet een uitkering of iets anders. Ik heb geprobeerd de welzijnsstaat uit te leggen, maar dat lukte niet echt. Iets anders dan een avondmaal en water, is hier vaak een privilege.
Ik kan ook nooit meer hetzelfde kijken naar hygiene. Als je niet weet of je het water kan vertrouwen, is water opeens een hele andere blik waard.
Ik ben gisteren naar Cancun en El mina gegaan. Cancun is een park hier waar je boven de bomen over een brug kan lopen. De cannopy walk. En in het park moeten o.a. olifanten, 30 verschillende soorten apen en een hoop vlinders zitten. Je ziet vooral bomen, een hoop insecten en een paar vlinders.
El Mina is een fort dat door portugezen, Nederlanders en Britten gebruikt is voor de slavenhandel. De grootste van de vier prominente forten hier aan de kust. Vooral de Nederlandse invloed is hier terug te vinden, omdat ze 235 jaar gebruik hebben gemaakt van dit fort.