Lesgeven
Door: bart Cornelussen
01 April 2015 | Ghana, Accra
Hallootjes,
Vanaf afgelopen maandag ben ik les aan het geven in Accra. Op de Eric Osei-tutuu school. Nee, ik word niet betaald om het te zeggen. Toen ik daar maandag aankwam, dacht ik dat ik alleen zou gaan kijken hoe er les werd gegeven, maar ik werd meteen aan het werk gezet. Ik had dus weer eens geen flauw idee wat ik moest doen. Ik heb maar een soort presentatie gehouden over mezelf/Nederland en biologie. Toen het pauze was werd ik voorgesteld aan alle kleine kinderen. Terwijl ze Obroni schreeuwden, probeerde ze me allemaal aan te raken. Ze geloofden namelijk niet echt dat ik wit was, of dat mijn haar echt was. Ik kreeg opeens een beetje door hoe het is om Britney spears te zijn. Niet helemaal comfortabel. De volgende dag heb ik mezelf wel voorbereid en een tekst met vragen gemaakt. Jammer genoeg waren de kinderen beter in engels dan ik verwacht had en waren ze hier binnen een uur mee klaar. Mijn redding: Robin Hood disney edition.
Het is jammer genoeg niet allemaal even vrolijk. Toen ik klaar was met lesgeven en de ouders kwamen, zei een van de moeders met een klein kind op haar rug: “can you take her with you?”
Vandaag woensdag 1 april heb ik wederom lesgegeven en ze ook “the hanging man” geleerd. Ik weet niet meer hoe het heet in t Nederlands. Ook heb ik ontdekt dat zelfs hier Mens-erger-je-niet gespeeld word. En eigenlijk ging lesgeven vandaag best wel goed.
Je moet trouwens wel heel erg je best doen om hier dik te worden, aangezien je binnen een half uur alle calorieën er al weer af hebt gezweet. Ook de eerste tropische regenbui van Bart is een feit. Ongeveer 3 uur heeft het geregend hier, terwijl in 3 minuten een rivier vergelijkbaar met de Maas hier de straten overspoelde. “it’s a light one”. Kennelijk worden met hele hevige regenbuien hier de containers gewoon meegesleept.
Oh ja en nog wat tegenstrijdigheden van Ghana. Iedereen heeft hier een smartphone of een tablet, maar der is bijna nergens stromend water. En ik weet niet wat voor magische deal Facebook hier heeft, maar dat is gratis hier. Maar elke dag schakelen ze in een paar van de wijken in Accra structureel de stroom uit. Doomsaw-Doomsaw noemen ze dat. Dat was ook de eerste vraag die ik over Nederland kreeg, valt bij jullie ook vaak de stroom uit. Op de voet gevolgd door: Hebben jullie lesbiennes en homo’s in jullie land. Maar de gastvrijheid en de lul er niet omheen mentaliteit is aardig verfrissend. Dat ze continu aan hun jongeheer/grote kees/lange jan/you get the point/ krabben neem ik dan maar voor lief.
Mdasi se moetheumi akkan.
Laters
Bart
Vanaf afgelopen maandag ben ik les aan het geven in Accra. Op de Eric Osei-tutuu school. Nee, ik word niet betaald om het te zeggen. Toen ik daar maandag aankwam, dacht ik dat ik alleen zou gaan kijken hoe er les werd gegeven, maar ik werd meteen aan het werk gezet. Ik had dus weer eens geen flauw idee wat ik moest doen. Ik heb maar een soort presentatie gehouden over mezelf/Nederland en biologie. Toen het pauze was werd ik voorgesteld aan alle kleine kinderen. Terwijl ze Obroni schreeuwden, probeerde ze me allemaal aan te raken. Ze geloofden namelijk niet echt dat ik wit was, of dat mijn haar echt was. Ik kreeg opeens een beetje door hoe het is om Britney spears te zijn. Niet helemaal comfortabel. De volgende dag heb ik mezelf wel voorbereid en een tekst met vragen gemaakt. Jammer genoeg waren de kinderen beter in engels dan ik verwacht had en waren ze hier binnen een uur mee klaar. Mijn redding: Robin Hood disney edition.
Het is jammer genoeg niet allemaal even vrolijk. Toen ik klaar was met lesgeven en de ouders kwamen, zei een van de moeders met een klein kind op haar rug: “can you take her with you?”
Vandaag woensdag 1 april heb ik wederom lesgegeven en ze ook “the hanging man” geleerd. Ik weet niet meer hoe het heet in t Nederlands. Ook heb ik ontdekt dat zelfs hier Mens-erger-je-niet gespeeld word. En eigenlijk ging lesgeven vandaag best wel goed.
Je moet trouwens wel heel erg je best doen om hier dik te worden, aangezien je binnen een half uur alle calorieën er al weer af hebt gezweet. Ook de eerste tropische regenbui van Bart is een feit. Ongeveer 3 uur heeft het geregend hier, terwijl in 3 minuten een rivier vergelijkbaar met de Maas hier de straten overspoelde. “it’s a light one”. Kennelijk worden met hele hevige regenbuien hier de containers gewoon meegesleept.
Oh ja en nog wat tegenstrijdigheden van Ghana. Iedereen heeft hier een smartphone of een tablet, maar der is bijna nergens stromend water. En ik weet niet wat voor magische deal Facebook hier heeft, maar dat is gratis hier. Maar elke dag schakelen ze in een paar van de wijken in Accra structureel de stroom uit. Doomsaw-Doomsaw noemen ze dat. Dat was ook de eerste vraag die ik over Nederland kreeg, valt bij jullie ook vaak de stroom uit. Op de voet gevolgd door: Hebben jullie lesbiennes en homo’s in jullie land. Maar de gastvrijheid en de lul er niet omheen mentaliteit is aardig verfrissend. Dat ze continu aan hun jongeheer/grote kees/lange jan/you get the point/ krabben neem ik dan maar voor lief.
Mdasi se moetheumi akkan.
Laters
Bart
-
01 April 2015 - 22:24
Louis:
hallo Bart,
Je hebt het over een school, maar welke leeftijd hebben de kinderen, hoe groot is je klas, welke hulpmiddelen heb je of schrijf je op een schoolbord?
Blijf bloggen, neem ons mee in je ervaringen!!
Gr. Pap -
01 April 2015 - 22:46
Inge Cornelussen :
Wow bart!! Wat leuk om dit te lezen hoe het daar gaat! Ook wel schokkend sommige dingen! Lijkt me moeilijk als je een vraag krijgt van can you take her with you. Ik zou der in een koffer gestopt hebben een me genomen hebben! Hoe gaat het met jou? Word het je niet teveel? Vind je het fijn daar? Je komt toch wel nog terug he!!
Hoe is het om helemaal op jezelf te moeten steunen? Ik vind het echt super knap van je! Ik ben trots op je! Ik hoop dat je nog veel dingen mee maakt! En wie weet een mooi doel hier ontplooit om de wereld ook een stukje beter te maken!
Ik hou van je! Je zusje -
02 April 2015 - 17:33
Gaby:
Hoi Bart,
Het is lachen geblazen met jouw verhaal, maar dat met die moeder die haar kindje aan jou wil geven, vind ik erg verdrietig.
Hoe is het eten daar? En slaap je goed 's nachts? Zijn het leuke lui waar je inwoont?
Ik ben benieuwd naar je volgende verhaal.
Succes met alles,
Gaby -
03 April 2015 - 20:38
Yvonne:
Ha die Bart, gelukkig zijn er ook andere manieren om te communiceren want bij gebrek aan ipad e.d waren de mogelijkheden beperkt. Vanaf morgen is dat opgelost en kan ik je weer gemakkelijker volgen.
Fijn om te horen dat je het les geven niet als een opdracht ziet maar het neemt zoals het komt. Je kunt onmogelijk verwachten dat dat allemaal vanzelf gaat. Het is een vak, jij geeft ook nog in het engels les en het is daar geheid heel anders dan hier. Ik vind het knap!
Wat een tegenstellingen, niet? Het hebben van spullen blijkt overal belangrijk terwijl we vaak het echt belangrijke vergeten....
Ik zou gebruik maken van het aanbod van Miriam, doe er je voordeel mee.
En hebben die kinderen wellicht "platjes", zoals wij ze vroeger noemden of is het gewoon een gewoonte.
Op naar je volgende blog, zo blijven we toch nog verbonden.
Liefs Yvonne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
